Nog niet zo lang geleden kwam ik een post tegen van een mede-kankerpatiënt & spreker over de ‘waarom ik’-reactie op een diagnose of wat voor tegenslag dan ook in het leven. Dit zette mij (wederom) aan het denken over dit onderwerp & over het bespreken ervan, wat al vaker in mij op was gekomen, dus hier gaan we dan…

Alhoewel ik zeker ook gebrekkig ben, net als de rest van de mensheid, heb ik mezelf nooit deze vraag gesteld. Wat er ook gebeurde, hoe slecht het ook met mij ging, ik heb ‘m nooit gesteld. Ik vroeg me alleen af waarom. Waarom doen mensen anderen slechte dingen aan? Waarom krijgen mensen burn-out of kanker? Ik beschouw mezelf gewoon niet als meer danwel minder waardig dan een ander. Nare dingen gebeuren nu eenmaal, accepteer ‘t & doe er wat mee.

Wereldwijd zullen 1 op 5 mannen & 1 op 6 vrouwen in hun leven lijden aan een vorm van kanker en respectievelijk 1 op 8 & 1 op 11 zullen aan de gevolgen ervan overlijden. Dat zijn de koude harde feiten. En hoe zit het met de toename van mensen die lijden aan burn-out of dementie? En hoe zit het met het feit dat in alle 3 bovengenoemde groepen de gemiddelde leeftijd met de jaren steeds verder blijft dalen? Het is een teken des tijds als je het mij vraagt. Meer & meer studies tonen aan dat een groot deel van de zogenaamde vooruitgang die we de laatste eeuwen hebben geboekt ons eigen doodsvonnis vormt. Elk voordeel heb z’n nadeel, om Cruyff er nog maar eens bij te halen… een heleboel dingen hadden helemaal niet moeten worden gemaakt of ‘verbeterd’. De maatschappij is ontzettend snel geëvolueerd, maar onze lichamen hebben die evolutie niet kunnen bijbenen & zijn nog altijd niet zover. Onze lichamen (& Moeder Aarde) gaan in staking, onze lichamen (& Moeder Aarde) gaan in opstand tegen de manier waarop wij & de aarde worden geregeerd. Moeder Aarde weet het beste wat goed is, laat haar haar ding doen.

Ja, we verouderen. En ja, we gaan dood. We moeten allemaal de feiten onder ogen gaan zien en ons leven proberen te leven met de gratie van acceptatie (sorry, was niet mijn bedoeling te klinken als een amateur dichter). Wat we nu doen is onze koppen in het zand steken, onszelf bezig & afgeleid houden, terwijl we (kunstmatige) manieren bedenken om jong & gezond te blijven en langer & langer te leven. Maar genieten we eigenlijk wel van dat leven? Naar mijn bescheiden mening een heleboel mensen niet. Omdat we ons kapot werken om in onze levensbehoeften te voorzien & in die van de kinderen die we ‘horen te hebben’; om verzekeringspremies te betalen voor onze ontelbare spullen & onze gezondheid; om verplicht lol te hebben tijdens onze gekoesterde weekeinden & vakanties waar we enorm naar uitkijken, maar niet erg van kunnen genieten, omdat we ergens onderweg vergeten zijn hoe te ontspannen & we de behoefte voelen om dingen te doen, zodat we onze vrienden erover kunnen vertellen en foto’s & video’s kunnen delen om te bewijzen hoeveel lol we wel niet hebben gehad…

Ik kan hier uren over doorgaan, maar laat ik tot de kern van de zaak komen. Wij als mens zijn door de eeuwen heen geconditioneerd & geprogrammeerd op een manier die schadelijk is voor onszelf & de aarde waarop we leven en ik denk dat dat de laatste tijd tot steeds meer mensen begint door te dringen (gelukkig). Het is tijd om onszelf te reconditioneren & reprogrammeren. Begin met te vragen ‘waarom’ in plaats van ‘waarom ik’. Neem je verantwoordelijkheid als wereldburger, een bewoner van deze aarde. we blijken keer op keer te vergeten dat met rechten ook plichten komen. Zet vraagtekens bij alles, bekijk het grotere plaatje. wij zijn niet gemaakt voor een 40(+)-urige werkweek, we zijn niet gemaakt voor de overdaad aan externe (kunstmatige) stimuli in onze maatschappij, we zijn niet gemaakt voor kunstmatig eten, drinken & geneesmiddelen. De tijd is gekomen om een paar stappen terug te doen om de druk die we uitoefenen op onszelf & Moeder Aarde te verlichten. We hebben (voor zover we ‘weten’) maar 1 leven & zij ook.

Terug naar de reden voor deze overpeinzingen. Waarom ik? Nogmaals, vergeet die ik. Waarom? Omdat we wakker moeten worden, de slaap uit onze ogen moeten wrijven & eens echt moeten kijken, moeten zien! Zie het grote plaatje & erken onze verantwoordelijkheid, onze rol in dit alles, leer & doe beter. De antwoorden bevinden zich in wat vanaf het eerste begin bij ons is geweest, onszelf (onze ziel) & Moeder Natuur. We hoeven geen antwoorden te bedenken of dingen kunstmatig te creëren of uit te vinden om het beter te maken. De antwoorden zijn er al. Niet buiten ons, niet in onze toekomst, maar in ons & de natuur. Wees stil & luister.

Ik alleen kan de maatschappij niet beter maken. Maar ik kan mijn eigen bewustzijn radicaal transformeren, de conditionering die mijn potentieel limiteert teniet doen. Dit is iets wat we allemaal kunnen doen, één voor één en geleidelijk aan kunnen we onszelf dermate veranderen dat de maatschappij van binnenuit verandert. Leven gevend aan een nieuwe manier van zijn. Ons geboorterecht te leven in een vredige & overvloedige wereld manifesterend.

Liefs